Przejdź do zawartości

Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witaj w Wikipedii,
Weź udział w Miesiącu Wyróżnionego Artykułu – inicjatywie polegającej na poprawie jakości artykułów i ilustracji!
Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…dlaczego w 1543 roku kościół w Trnawie (na zdjęciu) został siedzibą archidiecezji ostrzyhomskiej?

…co chroni rezerwat Kamera?

…czy w Gnieźnie istniał zamek?

…że opozycjoniści z czasów PRL założyli nielegalny uniwersytet?

…które robaki łączy najbliższe pokrewieństwo w obrębie niewyróżnianych już obleńców?

Wydarzenia

Inwazja Rosji na UkrainęWojna Izraela z Hamasem

Zmarli: Alberto FujimoriJames Earl Jones (na zdjęciu)Hermes RamírezJames DarrenAleksandr MiedwiedRobertas ŽulpaJean-Charles TacchellaRena RolskaNabil al-ArabiSven-Göran ErikssonSalim al-Huss

Rocznice

12 września: imieniny obchodzą m.in.: Marlena, Sylwin i Sylwina
Okrągłe, dziesięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Trzy kolory. Czerwonyfilm psychologiczny z 1994 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego, zrealizowany w koprodukcji francusko-polsko-szwajcarskiej na podstawie scenariusza napisanego przez reżysera wspólnie z Krzysztofem Piesiewiczem. W głównych rolach wystąpili Irène Jacob oraz Jean-Louis Trintignant. Bohaterką filmu jest szwajcarska studentka Valentine. Poznaje ona emerytowanego sędziego Josepha Kerna, podsłuchującego elektronicznie swoich sąsiadów. Równolegle film prowadzi wątek studenta prawa Auguste’a – sąsiada Valentine – którego losy splatają się z życiorysem Kerna. Tematem filmu jest rola przypadku w życiu człowieka oraz idea braterstwa, które mimo przeszkód losu jest możliwe. Czerwony, w dużej mierze dzięki scenariuszowi, a także pracy operatorskiej Piotra Sobocińskiego, został bardzo pozytywnie przyjęty przez anglojęzycznych krytyków i był uznawany za faworyta Festiwalu Filmowego w Cannes. Jednakże krytyka przypuszczona między innymi przez Cahiers du cinéma oraz Jean-Luca Godarda sprawiła, że jury festiwalowe nie przyznało Czerwonemu żadnej nagrody. Klęska festiwalowa Czerwonego przyczyniła się do rezygnacji Kieślowskiego z dalszej kariery filmowej. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Michał Adamowicz (ur. w 1954 w ZSRR, zm. 5 września 1982 w Lubinie) – elektryk z Zakładów Górniczych Lubin, członek NSZZ Solidarność. Adamowicz był jednym z protestujących podczas manifestacji, która odbyła się 31 sierpnia 1982 roku w Lubinie. Tego dnia rano wyszedł do pracy, którą skończył o 14:00. Wtedy dowiedział się o planowanej na godzinę 16:00 manifestacji. Poszedł tam wraz z grupą kolegów, by, jak to ujął, trochę powalczyć z komunistami. Brał udział w układaniu krzyża z kwiatów, wykrzykiwał hasła. W tym samym czasie, Milicja Obywatelska zgromadziła w pobliżu centrum miasta znaczne siły, które zostały dodatkowo wzmocnione przez dwa plutony funkcjonariuszy ZOMO z Legnicy uzbrojonych w karabinki AK. Adamowicz wraz z innymi rzucił się do ucieczki na dźwięk salwy z ostrej amunicji. Pocisk dosięgnął go o godz. 17:30. Adamowicz zmarł w szpitalu. Bezpośrednią przyczyną zgonu była rana postrzałowa głowy. Demonstracja z 31 sierpnia 1982 roku, nazywana jest obecnie zbrodnią lubińską. Czytaj więcej…